In onze reis door het Waalwijks dialect zijn we aangekomen bij de K. Heb je een aanvulling, een bijzondere uitspraak en wat dies meer zij? Graag! Laat het ons weten via
Kaoikes
D’r wier wir ies ’n verke geslaacht bij boer Nout bij oons in de buùrt. Dè slaachte gebeurde gewoôn bij d’n boer op d’n dam. Wij kijnder waaren ‘r aaltij es de kiepe bij, want dè wouwe we wel meemaoke. Dan kwaam de slaachter mee ’n spesiaol schiétapperaot. Dè douwden-ie teege dè verke z’ne kòp, ‘ne knal en dan schoot ‘r ‘ne pin zoo in z’n harses. Dan was-ie op slag doôd. ’n Tradisie was: wie ’t verke z’n kont dùrfde te kuuse, kreeg d’n blaos. Die wier gebrùkt es voetbal of vur de rommelpòt: “Vrouwke ‘t ies vastenaoved”. Van dè verke wier vanalles òn vleêswaor gemòkt. ’t Vet spek wier uitgebakke tot reuzel. Dieë reuzel wier afgegoote in bakken of komme en wier verder gebrùkt es botter. Wè-t’r ooverbleef was ’t bezinksel: de kaoikes, hard gebakke stukskes spek. Dè vonde de meense mee ‘n bietje zout ’n lekkernij op ‘t broôd.
knaogel
· sering; kruidnagel · Ze hai ’n stel schôn knaogelboôme staon in d’ren hòf.
kwaaier
· klodder speeksel, fluim · Hij hòlde z’ne neus op, schròpte z’n kèèl en spouwde ‘nen dikke kwaaier op de grond.
klaampert
· sperwer · Es de kiepe ‘ne klaampert zien, dan zen ze bang. (A. Weijnen (1952), Reeks Nederlandse Dialectatlassen, K.141)
kwijtlegger
· iele persoon · Dè jong ies zo mer ’n kwijtleggerke, eêne keêr blaoze en hij lig om.
kroot
· rode biet; dennenappel · Nao dè we krotjes han geròpt in de haai, kreege we thuis kroote mee gekokte èèrpel.
kelderzeug
· pissebed · “Hedde gullie thuis ok kelderzeuge loôpe?” – “Neeie, mer bij oons in Druúne hemme wel kelderverkes!”
kweps
· flauw · Ik vuúl m’n èège zoo kweps, ik dèènk dè’k daolijk van m’n èège gòi.
