Waalwijk was tijdens de inhuldigingsfeesten prachtig versierd en had over belangstelling niet te klagen. Integendeel! Op maandagavond moesten zelfs extra trams ingezet worden om alle bezoekers huiswaarts te kunnen laten keren. En al viel de door een van de rijtuigen in de ‘lichtstoet’ meegevoerde buste van Wilhelmina tijdens het opstellen al uiteen en vloog de met vetpotjes verlichte grote kroon, gedragen door leden van de Waalwijksche Gymnastiekvereniging, op de Markt in brand, de verslaggever van De Echo van het Zuiden moet danig onder de indruk zijn geweest:
‘De lichtstoet is iets geweest, zoo schitterend, zoo prachtig als Waalwijk nooit heeft gezien en zelden zien zal. Een optocht hebben de lui hier in Waalwijk prachtig gevonden, maar hiervoor konden de menschen geen woorden vinden om hunne bewondering uit te drukken. Verschillende wagens geheel en al verlicht met lampions en vetpotjes, kwistig versierd met groen, draperiën en guirlandes, maakten een effect als men zich niet had kunnen voorstellen. Den korten tijd van voorbereiding ten spijt, hebben de heeren een succes behaald, zoo groot als men zich denken kan; de verenigingen past een woord van hulde voor hunne trouwe medewerking en goede regeling.
(…)
Vele feestelijkheden hebben wij hier in Waalwijk reeds medegemaakt, maar een feestavond zooals die van Maandag zagen wij nooit. De straten, schitterend verlicht door de prachtige illuminatie van huizen en eerebogen, overvuld met eene feestvierende menigte, maakten een aangenamen indruk, en iedereen moest zich amuseeren, was ’t dan maar alleen met hetgeen men zag en hoorde. Tot laat in den nacht heerschte eene kolossale levendigheid. Men herinnert zich nooit bij vroegere feestelijke gelegenheden zulk eenige menigte te hebben zien op- en neertrekken.
Het moet gezegd worden, er is in onze gemeente feest gevierd, Waalwijk waardig. Leve de Koningin. Leve Waalwijk!’
(Bron: De Echo van het Zuiden, 14 augustus en 8 september 1898)
